simdi burada, bu ciziklerle dolu ucuz sandalyenin uzerinde oturuyor ve seni dusunmek icin zorluyorum kendimi. bu sandalyede benden sonra ve kediden, en cok oturan sendin. sirf sen rahat otur ve sikayet etme diye evdeki diger sandalyeye ben otururdum. diger sandalye pahali ama kirik gibiydi, gicirdardi. gordun mu, seni dusunemiyorum bile, sandalyeleri anlatmaya basliyorum, sanirim, cok uzgunum, seni sevemedim. nedenini anlamaya dahi calisamiyorum. dikkatim dagiliyor. senden baska her seyi ve herkesi dusunuyorum. her gun ve hergunun artik ayri yazililiyor olusu canimi cok sikiyor.

hicbir sey uzun surmuyor, buna alistim

cok seye alistim

ama hala sasirdigim ve alisamadigim seyler var

insan kendine surpriz yaptikca hayata tutunuyor galiba

simdi mesela desem ki iki bucuk senenin sonunda seni fark ettim

gozlerini devirir ve guler herhalde

deli miyim acaba olmayacak islere davetiye cikariyorum

nasil olabilir bu kadari da fazla resmen hoslaniyorum