anksiyeteler de göçer

deniz otobüsündeydik. kimliğimi unuttuğum için stres oluyordum. koltuğun arkasındaki cepte saç düzleştiricisi vardı, anlamsızca ona takıldım bir de. kimliğim de kimliğim diye anksiyetelerdeyim, ya beni almazlarsa? sonra azra rahatlattı. mültecilerin kimliğe ihtiyacının olmadığını söyledi. deniz otobüsü ile bir şekikde frankfurt'a geldik, nehirden geldik herhalde. nasıl özlemişim anlatamam. insan frankfurt'u özler mi? özler. bir süre burada kalırım, sonra başka alman şehrine geçerim diyorum kendi kendime. aklımda nedense wuppertal var. opera binası olmalı, kocamaaaaan bir konser salonu. stadel'e giderken yolu sorduğum bembeyaz saçlı alman adam aklıma geldi. mavi gözleri ile tobi'nin 20 yıl sonraki hali olduğunu düşündüm. sıkışmış hissediyorum.