hangi zamana dustuk sen ve biz
hangi zamanda karardi yuregimiz
hangi zamanda sirtimizi donduk topraga
ve alev alev yandi sehirlerimiz
cigerlerimize isledi karbonmonoksitin kokusu
yorganlarimiz kulden ve ardindan sabahlar kayboldu
dunyanin en ortasindaki o sicak aydinliklar mit
oysa sarkilarimiz vardi bir zamanlar
seslerimiz donuyordu gezegenlerle birlikte
yamuk mu bu yuvarlak
bilim insanlari hala genisliyor evren diyince sevinirdik anlamadan
belki daha cok nefes aliriz derdik
belki yerimiz dar diye cikan savaslarimiz son bulurdu
evren genisledi, biz kucucuk kaldik
kollarimiz karanlik yataklara yapisti
kiyamet tek
No comments:
Post a Comment