ama once iki saat once beyoglu is merkezinden bes tl'ye aldigim ve eve doner donmez ilk is uzerime gecirdigim topshop tisortu cikaracagim ve bohhh yani yikanmamis tekstil kokusu igrencsin.
evet, ne zaman basladigini tam olarak hatirliyamiyorum ama son bir aydir erken uyanmalardan muzdarip bir kimse oldugum icin basima bunlarin gelecegini hissediyordum.
iki gecedir gozume bir damla bile uygu girmedi. ucuncu geceye keyifle kosuyorum. su an hiperaktif evremdeyim. bu coskunun ardindan genelde bir dibe cokus yasaniyor. fakat otuz yasima gelip de hala nasil uyumam gerektigini cozememek kalbimi kiriyor acikcasi. her zaman kafasini yastiga koydugunda uyuyabilen, alarm calinca caki gibi kesilen insanlara ozenmisimdir. ama bir yandan da sikici kisiler olduklarini dusunmusumdur. hadi canim sen de! kafani koyup nasil zort diye uyursun, hic mi derdin yok? diye dusunmusumdur de soramamisimdir, o ayri.
ote yandan, gecmis uyku kayitlarimda 18 saat kesintisiz uyuma gibi evreler varken yaslandikca nasil uykumu kaybettigimi anlayamiyorum. ama herkes oo yslaninca hic uyuyamiyacaksin dedigi icin kaniksadimdi da henuz cok gencim, affetmelisin. hicbir turlu beyin bosaltma (bu cok uyduruk bir ifade, beyin bosaltmak nedir ki, meditasyon mu, that makes me think about sleep again), ay valla kafana takma telkinleri hicbir ise yaramiyor. illa ki uyku hapi mi cakmam gerek. her sey bir yana, enteresan bir kafasi oldugu da asikar. beynin hem cok hizli calisiyor hem de sanki hic calismiyor lan. bu nasil oluyor? denge yitimi ve caprmalar ise sokaga cikmamak icin yeterince etkili. bir de moraran gozaltlari olmasa aslinda karizmatik bir sey bile olabilir diyecektim ki ekrandan yansimami gorup vazgectim.
bakalim bu gece de uyumazsam ne gibi sacmaliklara imza atacagim.
seni seviyorum gunluk. you are my only friend.
No comments:
Post a Comment