orumcek ve ben.

yapayalniz bir sokakta yuruyorum. sesler ne ki, yuzler tanidik olsun. dallarda yeni filizler. ne dusundugumu dusunuyorum onlari fark etmeden once. hatirlamiyorum. bir saniye oncesi asirlarla yarisircasina eski. dunya uzerindeki vaktimin cogu boyle gecti galiba. hafizami da cope atmistim seneler once buraya gelirken. tek animsadigim sey it gibi korktugum. odum patlamisti. her seyi birakip gitmek. beraberinde sana ait olan hicbir sey olmadan. esyalar, kitaplar, anilar, yuzler, fotograflar. hepsini atarken damarlarimi sokuyormus gibiydim. sonrasi muthis bir rahatlama. nasil yaptim bunu? eskiye ait tek bir yuz kalmadi aklimda. onceleri cok zorlandim. asik oldugum adamlar aklima gelirdi bazen. hic musaade etmedim kendime. bir tanesi bile hatirlanmayi hak etmesin istedim. birbirlerine karisti dudaklari. zamanla tek bir dudak oldular. o tek dudak buyudu, kuculdu ve simdi tanimsiz. agacin dallarinda yuruyen orumcek gibi itici hatta.

bir pazar gunu, yapmaktan hic hoslanmadigin seylerden birini yapmak uzere uyandim. birazdan giyinip karsiya, bir roportaja gitmem gerekiyor. halbuki pazar gunleri daha cok kahve ve tutun keyfi yapmak icin vardi. kendime bunu nasil yaptiriyorum? hic hoslanmadigim ve bir nebze olsun dahi sevmedigim bir iste calismaya devam ediyorum. alti senenin bitmesine cok az kaldi. otuzuncu yasimi devirmeme de. korkarim bir otuz sene daha yasarsam ayni seyleri tekrar ediyor olacagim. yasliligimda guzel bir hayati nasil sacma sapan bir sekilde devirdigim konusunda daha fazla konusma hakkim olacak. ama inan ne yapmam gerektigini hic bilmiyorum. herhangi bir hayalim yok gelecege dair. ne yapsam mutlu olurdum, neye inansam daha huzurlu olurdum? artik bu sorularla o kadar da ilgilenmiyorum. yuvarlanip gitmek ve uzuntulerimi azaltmak konusunda inanilmaz bir direnc gosteriyorum.

dun gece yatakta saatlerce dondum. uzun zamandir bu kadar sikintili bir uykuya taniklik etmemistim. kollarim ve bacaklarimi zapt edemedigim noktada aglamayi da becerdim. uzun zamandir aglayamiyordum. guzel oldu. ama kisa surdu. yatakta oturdum ve kendime "biliyorsun, bu da gececek, yarina hicbir sey kalmayacak" dedim. ve oyle de oldu. dunku huzunumden bugune kalan tek sey bu pazar gunumu calisarak gecirmenin sinir bozucu kirikligi oldu.

evet, sinirlerim bozuk. cunku dunya uzerindeki vaktimi, egosunu tatmin etmek isteyen zengin zumreyi iyi hissettirmek icin tuketiyorum. halbuki su an oturdugum masa, camin otesindeki portakal agaci ve mevsiminin ne oldugunu sasirip cicek acan agaci izleyerek gecirebilirdim. dunyayi izlemekten keyifli bir sey yok. anlamadigim her seyi birakip sadece filmler izleyerek, muzikler dinleyerek, kitaplar okuyarak, arkadaslarimla sohbet ederek yasayabilirim. suslu kiyafetlerden, sozlerden, varoluslardan uzak. beni olmadigim sey yuzunden suclamayanlardan da.

kelimelerim insanlarin icinden gecsin ve sadece oylesine durayim. yillardir calisiyorum ve durmak istemek benim de hakkim. asik olmak, cocuk buyutmek, kedilerle kopeklerle gezmek ve sonra da ilik bir aksam ustu kitap okurken olmek istiyorum.

insan bir saniye de olsa susmak istemez mi?
susun ne olur bir durun ve dusunun
buradan baska bir hayat da var
sevgili cocuklarindan ve kocasindan kacmak icin
kocalarina tapan kadinlar

singapur'un derin kusu dumduz ucup buralara gelmeyeydi iyiydi
cihangir sokaklarindaki kedilerin agzindan akan salyalara kurban gitti

2014 burc yorumum cok afedersin de sik gibi. ciddiye alsam, gidip kendimi camdan atar, sonra da yumrugumu gokyuzune kaldirir mars'a kacardim.

bu yilin bir degerlendirmesini yapacagim.

1. yine isten kovulmadim. yine tazminatimi alamadim. yine berlin'e tasinamadim.
2. yilin yarisini bir psikopatla gecirdim. allahin sopasi olmadigi icin basima bir acayip seyler geldi.
3. sonra delirdim, uzun rapor aldim. berlin'e gittim.
4. evimi bosalttim. evsiz yasadim. cok ozgurlestim. esyadan koptum.
5. ales'e girdim. oyle deme, insanlik icin kucuk, benim icin buyuk bir adimdi.
6. arkadaslik ve dostluk kavramlari bir yerinden oynadi. sonra daha guzel oturdu.
7. kendimi sevmeyi, kendime deger vermeyi ogrendim. mi acabaaa?
8. gulmeye basladim ya. sabah aksam guluyorum.
9. dram yasamiyorum. sipeyşil tenks du efeksor.
10. konustum, konustum, konustum, bir de baktim ki daha baslamamisim.

onumuzdeki yildan
ASK, SEVGİ, İYİLİK, GUZELLİK bekliyorum. NET.

kadinlara nasihat

cemal sureya seven erkeklerden cok iyi arkadas olur ama asla sevgili olmaz.

durumlar, diyarlar ve kardan paranoyalar

her sabah ayni saatte uyanamaz. her sabah o alarm calar. eskiden hizla evden cikardi. artik cikamaz. once bir kahve icmesi lazim. bir de tutun sarmasi. muzik dinlemek zaten allahin emri. oldu mu sana yine cok gec. sonra da kostur dur pislikle birlikte yagan yagmurun altinda. her defasinda o bos durakla karsilasiyor bir de. bir kere de otobusu beklemesi gerekmese hic fena olmazdi. otobusun ici de sokaktan farksiz. semsiyelerden damlayan yagmurlar, ayakkabilarin altindan akan camurlar her yerde. ve o kadife koltuklar neden islakmis gibi davranir butun kis. cama yapisan insan nefesi akmis diye dusunur. oturmasa daha iyi. fakat bu sehirde soforler cok agresif. butun ic organlarin yer degistiriyor ayaktaysan. savruluyorsun. orta kapinin iki yanindaki sari direklerde striptiz bizim isimiz. basbakan mi gelmis yine koskune, bu trafik omrumuzu yedi muhabbetleri esliginde doner kapida sira bekler. bir bolmeye iki kisi sigiyor. icinden su kapiyi da bir sabah tek basima gecsem hisleri. guvenlik gorevlisi ile gozgoze gelmeden x-ray'den gecer cantasi. asansorde gobekler arasinda. masa basi. tatminsiz suratlar. kara kis. bu kis olmek gerek.