sanirim deliyorum.

her sey birbirine girdi. ulke darmadagin. tayyip pisligi ve kankitolari her turlu pisligi yapiyor. aylardir yedigim gazin haddi hesabi yok. gelecek genelde belirsizdir ama hic bu kadar kara bir belirsizlige bulanmamisti. sonsuza kadar uyumak istiyorum. tasi taragi toplayip norvec'in bir koyune yerlessem de olur belki. ama bu yasadiklarimi benligimden sokup atmam lazim. babamlar hep darbe zamaninda ne kadar fena hissettiklerini, travmalarini hala bile uzerlerinden atamadiklarini anlatirlardi. bizim zamanimizin kabusu darbe degilse bile tam bir dusmanlik, yalancilik, katillik politikasi. kendimi hem cok ofkeli hem de asiri caresiz hissediyorum. acaba gidip kendimi patlatsam mi diye bile dusunmeye basladim. ruh hastasi bir adam yuzunden ulkece delirdik. sanirim secime kadar kendimi kapatacagim. yoksa bu surecte geri donusu olmayan agir bir hastaliga yakalanacagim. kime yalvarsam, ne yapsam bilemiyorum gercekten. hafizami silin. goturun beni buradan. kimildayacak halim kalmadi. ofise gidip oradaki sizofren ortamda kokos kadinlarla calismak da cabasi. lutfen tanrim beni bu hayattan cikar. yalvaririm.