nasil bir acliksa artik, ogrenmek istiyorum, ogrenmek istiyorum, ogrenmek istiyorum, bu istek o kadar yogunlasiyor ki okumam gereken kitaplar yigiliyor. izlemem gereken filmler birikiyor, hepsini yapmam gerekirsen hicbirini yapmamamis olarak kaliyorum.
yolda yururken mesela, gundelik ve gereksiz dusunceler icerisinde kaybolurken sanki zamanin icerisinde de kayboluyormusum gibi hissediyorum. bir cesit olum. beynimde agirligi. olumun hep hafif bir sey oldugu soylenir ama olme ani agirdir. bir omur boyu bu agirlikla mi yasayacagim.
ruyamda baska bir derginin konusunu son saniye bana veriyorlardi, nedense kabul ediyordum. bir anda dergi cikmis halde ellerimde, milyonlarca tashihle gozgozeyim. dehsete dusuyorum, bu boyle olmaz. umarim kimse gormez ama insanlar gorur, uzgunum diyorum bir yandan da kendi kendime. sonra isi asil yapmasi gereken kisiye kiziyorum. sonra herkese kiziyorum ama asil kizmam gereken kisiye kizmiyorum.
asil kizmam gereken kisi
konstantre olamayan
kafasinda sacma sapan dusunceler ucusan ben
hicbir seye yeterince odaklanamiyorum
wellbutrine mi baslasam
bir omur boyu
bu hayatin geri kalani ile ne yapacagim?
No comments:
Post a Comment